Á catedral de Ourense

Cabo da noite estás. Alto desvelo.

Carne irreal de Ourense xa durmido.

Pedra en apouso. O Tempo polos séculos.

Florecéndote eterna. Sosegada.

Candor e maravilla é o teu cimborrio

fronte á torre nas brétemas. Cinguida

por nimbeiros de luces. Esbarándote

os arroios infindos. Espallados.

Estás cabo da noite. Serenísimo

faro polas idades converxendo.

Por chuvias e por ventos abrazada.

Remotas claridades te alborecen.

Acéndete apacibles os solpores.

Anáinante os arcanxos. Leviáns alas.

Pura Vázquez, Desmemoriado río, A Coruña, Espiral Maior, 1997

(Extraído do libro: Ourense, craro río, verde val; escolma de Marcos Valcárcel

Concello de Ourense, marzo 2001, páx. 117)