Polo primeiro camiño que topou

"Aquel día sen saber por qué sentira unha necesidad impereosa de saír da casa, de pasear, de correr moito, soilo, libre polo campo, parecíalle que se afogaba, que non había aire na pobración, e médeo atafegado saíu de Ourense collendo polo primeiro camiño que topou diante de si.

  A penas deixou as derradeiras casas, parés que a súa escitación xa se calmou, que os seus boches respiraban máis libremente, e tranquilo camiñaba mirando con compracencia prás beiras da corredoira.

  Era esta a que vai a Piñor, e non tiña que envexar a ningunha no tocantes a fresca e fermosa."

Heraclio Pérez Placer,("Ánxel") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.283)