Máis embaixo de donde ela

"Eiquía a teño... aquelas mapolas dos seus beizos volvéronse azuceas e os seus ollos xa non lumean... Aquela crencha dourada onde os reiseñores se pousaban crendo eran espigas de rúbeo millo, colga lacia e enmarañada cal fiañas.

  Chorade, chorade vaquiñas marelas, carneiriños brancos... que vosa Basila xa máis non virá a darvos de comer... - decía o tío Liborio olvidándose por un momento do seu ouxeto-. Fuxinde peixes do Barbaña, que xa non irá a Sila batuxar na... Adiós Siliña, adiós... (...)

  ¡Perdón!... non hai perdón; vas a morrer afogado como morreu ela; pro máis embaixo de donde ela se afogou, pra que as augas que pasen por enriba che recorden o teu crime."

Heraclio Pérez Placer,("O puzo do inferno") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.215-216)