A derradeira ollada

"O ceo, ilumiado entón de vermellos celaxes, parés que o mandaba vivir pra se vengar, e altivo, bruante, ergueu a cabeza, pro seus ollos toparon coa efixe do Cristo crucificado, e sourrisa de bondá brotou nos seus páledos beizos.

  Dobregou a cabeza, fraqueáronlle as pernas, e sin soltar o Cristo, deixouse esvarar pola escalinata embaixo, botoua a derradeira ollada á cibdá tan querida cuan ingrata, esalou o últemo sospiro e nos ollos brilou a últmea bágoa..."

Heraclio Pérez Placer,("Ánxel") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.292)