"Despois eiquí, en pormeiro térmeno, a nova casa Consistorial, de ridículo aspeuto e máis ridículo interior, en donde un salón máis alto que ancho, somella a foxa onde algús advenedizos sepultan os intereses do pobo, e fai resaltar a estreitez e angostura dos demais departamentos, adiantándose e deixando medio oculto o paláceo Arzobispal e a eirexa de Santa María.
Alí no espolón algún que outro oceoso, ríndolle as gracias a certas nenas tan descaradas como malas língoas, ou mirando as bobadas dun tenorio de sombreiro de alas anchas e patillas á ingresa, que na súa ridícula pretensión pensa non hai rapaza que del non se namore, ou ben faguendo que os nenos bican, bótanlle froles ás niñeiras que os gardan."
Heraclio Pérez Placer,("Ánxel") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.279)
No hay comentarios:
Publicar un comentario