"Despois dela fortes pinceladas, escuras, cincentas, negros brochazos de sombra que formaban as murallas da cibdá e algunha que outra raxa de craridá nos ángulos salentes do tellado e nas cruces dos campanáreos.
A sangue xiábase nas veas e xa se iba sintindo adormecer polo frío, con ese sono terribre que fai despertar na eternidá-
De súpeto ergueu a cabeza, escoitou un anaco, e púxose de pé, trémula, degorante.
Pola costa do Concello baixaba cantando un home a media voz e nela creeu reconocer o acento dalgunha presoa amada."
Heraclio Pérez Placer,("A virxen do Carme da Burga") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.263)
No hay comentarios:
Publicar un comentario