"...decirche cánto chorei é imposibre, pasaba as tardes rezando pra que sanases... pasaba as noites en vela cavilando en ti... e a tódalas horas te traguía no pensamento... un día tiven que subir á cibdá alta, e ó pasar por diante o tempro dos cristianos ouvín tocar as campás e vin fato de xente que nel entraba... eu non sei cómo foi..."
Heraclio Pérez Placer,("A virxen do Carme da Burga") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.265)
No hay comentarios:
Publicar un comentario