"Ás veces doído, alritado pola envexa dos seus veciños, sentía impulsos de se asomar ó balcón e pra desfogar o seu delor, berrar: "Ourense, pobo estúpido"; pro inda ben polas mentes lle pasaba, arrepúñaselle o grande, incomparable amor que ó seu pobo tiña, e sin podelo remedear caía de xinollos xumiando: "Ourense, meu Ourensiño!"
Heraclio Pérez Placer,("Ánxel") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.281)
No hay comentarios:
Publicar un comentario