Parrafeo 3036

 "Il pensaba que afastadas aquelas condiciós sería a vida humán infindamente millorabre?

Tiñan quedado condiciós impostas pol-a natureza tan difrentes da lei humán coma integrás compoñentes do todo humán; a necesidade de destroir pra se manter; o penoso xeito das derradeiras funciós da eisistenza isolada; a door da nacencia e da morte; a constante e repetida comenencia (menstruación) da femia simia e (mais especialmente) humana estesa dend´a pubertade deic´o retiro da regra; os casos inevitabres na mar, nas minas, nas xuntanzas dos gremios; certas terribres doenzas i-as operaciós quirúrxicas que xurden d´elas; o lunatismo conxénito e a criminalidá nativa, pademias esgotadoras; cataclismos catastróficos que dan medo ô cimento da mentalidade humán: tremores de terra que localizan os seus epicentros nas zoas máis poboadas: o feito do crescimento vital ô longo das convulsiós dos cámbeos, dend´a infancia, pol-a madureza deic´a decadenza."

***

Fragmento do "Ulysses" de James Joyce, traducido por Ramón Otero Pedrayo. Revista "Nós", nº 32, 15 de agosto de 1926. Páxina 8-9.