"Vina na Praza Maor. Nin daquela nin dempois, reparei tanto en ninguén. Levaba unha grande pamela con mapoulas de raso, cereixas de vidro, longa brida. Era branca, moi loira, curta de narís, os ollos gazos; beizos grosos, pálidos.
Camiñaba coasi sin pousar, atal si esvarase sóber dos zapatiños coor limón; a saia verde murcho; branca e chambra, broslada de tonos lixeiros, asallosos; luvas amarelas; as maus entretidas en acenos pra o lonxe, asinalando, ou no renovar gracioso do abano."
Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "O estreno", páxs.80-81
No hay comentarios:
Publicar un comentario