"Cando finaba aquil vrau, ó meu primiño déronlle outra vegada as callenturas, que non era ningunha novidá. Pro como non se lle ían, levárono empanado ó Santo Cristo de Auria, e voltou pior. A min sempre me paresceu que Deus tiña mentes de o chamar a par de si, porque ven se vía que non era moito o que tiña que facer niste mundo."
Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "Bartomeu i os Biosbardos", páx.65
No hay comentarios:
Publicar un comentario