"Votei polas rúas soedosas, polas prazas baleiras. Derrubeime nun banco do xardín do Posío. Guindei a chaqueta. Tiña noxo de todo, do traxe enrugado, da camisa suada, das botinas cheias de po, desamalloadas... Non se me ía dos ollos, tan leda, tan levián... ¿Onde andaría?
Dempois de moito cavilar veume a ideia de que tiñan que estar no Cumial. Enrabecheime de que non se me tivese ocurrido denantes... Malia a que as botas novas encetáranme os pés, collín pola carretera de Mariñamansa, coasi á carreira.
Ó chegar perto de Seixalvo, a xente xa viña de volta, rexoubeira como fora."
Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "O estreno", páx.85
No hay comentarios:
Publicar un comentario