Dúas mágoas que levaba

"A min dábame raiba aquel fardárese de mozo señorito, que non lle acaía ben ós seus anos (nin ó seu bandullo, que o trouxera moi comprido) e que facía rir á xente, que até disque que no Casino lle levaban a conta das cravatas.

O único que me daba pena dil eran dúas mágoas que levaba, a segredo, no peito: que o seu fillo americán nunca acadara titulárese de doctor, e que, na outra ocasión que alí estivo, quixo entrar no Casino de Caballeros, e botárono moi finamente."

Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "O salvamento", páx.70