"Chegara cun afiador, das partes de Nogueira de Ramuín ou da Peroxa, que nunca andivera denantes pola bisbarra. Aparentaba uns nove anos cando alí quedou, no pazo da miña tía viúva, coa cabeza esmendrellada dunha caída.
O afiador non voltou por il."
Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "Bartomeu i os Biosbardos", páx.59
No hay comentarios:
Publicar un comentario