"Mais, volvendo ao conto, diremos que ao rematar a súa obra, o pastor puxo ao santo no seu sitio, na mesma capela ruin, sin portas e sin tellas. O Santo parecía novo e o can máis ledo. Foi entón cando os veciños de Vilardebós reaxiron en favor del, arranxándolle a capela e facéndolle millores festas."
Silvio Santiago. Villardevós, Ed. Galaxia. Biblioteca Básica da Cultura Galega, nº 40; 1982. Páx. 32.
No hay comentarios:
Publicar un comentario