“Teño que escribir
un artigo sobre unha pena que se aplicaba aos presos alá polo século dezanove,
unha pena que se chamaba estrañamento, unha especie de desterro que consistía
en levar os reclusos o máis lonxe posíbel das súas familias e dos seus círculos
de amizades para agravar a súa condena. Estrañamento? Vaia unha crueldade que
era iso, non?”
”E xa che falei do
estrañamento, non? Os presos eran levados a cárceres de lugares afastados do
seu lugar de orixe para os manter illados das súas familias e dos seus
coñecidos. Dese xeito ninguén podería ir visitalos.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario