Tamén se
encargarán do seu caso publicacións científicas e médicas como Electrodynamisme vital (Duran de Gros,
París, 1855), ou Revue de psychothérapie
et de psychologie appliquée (1895), aludindo a Romasanta como “antropophage
gallicien”.
Seis artigos do
escritor coruñés Antonio de San Martín publicados na revista madrileña El Periódico para todos (outubro de
1876) aludía a Romasanta nos anos posteriores a sentenza. Cóntanos que nunha
visita ao cárcere de San Antón na Coruña, o seu amigo Benito Vicetto (coñecido
escritor e comandante de presidio) amosoulle a un home pequeno, de cor
enfermiza e fisonomía vulgar, ollos pardos e melancólicos, voz efeminada, que
se atopaba sentado no chan da súa cela facendo calceta, encadeado da cintura ao
nocello esquerdo e un rosario ao pescozo con medallas e un cristo que bicaba de
cando en vez. Tratábase de Romasanta. Cóntanos San Martín que recibía
infinidade de visitas, ingleses entusiastas, pintores, corresponsais
estranxeiros, tamén damas elegantes e delicadas, que escoitaban de primeira man
a súa desgraciada historia e recollía cheo de humildade todas as esmolas que
lle daban. Como din os irmáns Castro era unha especie de fenómeno “fan” con
inusitado interese mediático, unha especie de “serial killer” actual.
No hay comentarios:
Publicar un comentario