“Deste xeito
criouse a nena dos Blanco. Manuela aprendera o que aprenderan as súas irmás ou
calquera outra nena do seu tempo. Aprendera a escribir o seu nome, contar polos
dedos para ir vender algunha cousiña á feira e que non a enganasen co que
valían os ovos, e tamén a delourar e facer as camas, algo de hixiene de si
mesma e da casa, a cantar bonito na misa e arranxar a igrexa. Tamén sabía
despenar aves, avivar e manter o lume, medir o leite e facer nata coa tona,
coser un pouco, calcetar e lavar no río. Tiña seis anos. E pelos nas coxas como
un varón cumprido.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario