“Fun un neno
feitiño, de doces ollos da cor do mel, habelencioso coas mans ata tal punto
que, calquera traballo que fixese con elas, sempre habería producir admiración.
Sóubeno dende un principio e deleiteime en eles, nos primorosos traballos
manuais que realizaba, procurando chama-la atención da xente cara a tódolos
labores nos que ocupase os meus ocios de neno. Fíxeno non tanto polos labores
en si, posto que o seu exercicio apenas me proporcionaba pracer ningún, senón
polo feito de sabe-las olladas das xentes pousadas enriba miña; que iso si que
me causaba, si me producía, unha satisfacción indescritible, aínda ma causa, e
ese era o mellor modo que tiña de reclama-las miradas, concitándoas á
admiración e á louvanza.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario