"Respondinlle que si cos ollos e preguntoume se eu pensaba que el o fixera con Alexandra, aquel verán que andaba tan triste, e que marchara con aquela rapaza á Fontemoura, onde os descubrira un amigo do criado Anselmo. Respondinlle que si. (...) "Víame como un monstro a min mesmo", dixo, e logo explicoume que aquel ano, pola primavera, unha mañá, na casa de Bóveda, ao erguerese e entrar no cuarto de baño, descubrírase no espello como un ser horrible..."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 223.
No hay comentarios:
Publicar un comentario