"Logo seguiume contando que a miña nai, naqueles días que o meu pai pasara en Beiro polas festas do Carme do ano 1932, ao principio evitaba falar con el, desaparecía discretamente cando quedaban os dous sós e non erguía nunca os ollos do prato durante a cea ou o xantar."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 195.
No hay comentarios:
Publicar un comentario