"Como se estivese durmindo aínda, sentín a voz de Carlos ao meu lado, agora dentro do seu coche. (...) De pronto oín que me preguntaba: "¿Ti sabes que aquel verán, despois de que a túa nai invitase o meu pai ir paseando ata o Carpazal, empezaron a saír sós todos os días, e que a túa avoa Rafaela fixo todo o posible por separalos?" Eu non sabía nada..."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 211.
No hay comentarios:
Publicar un comentario