A porta do coche

"Pensaba que ía perder o sentido e agarrábame á cintura de Arturo coas dúas mans, e facía esforzos para non vomitar, aínda que estaba segura de que se o fixese, acabaría sentindo un alivio que desexaba desde había tempo, mesmo desde cando abrira a porta do coche de Carlos de madrugada, no patio da casa de Beiro, e notara aquel cheiro a froita podre que me producira unha dolor intensa que se fora desprazando desde a entrada do nariz ata o medio do peito."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 218.