"Mamá seguía mirando cara ao río, coa cabeza lixeiramente erguida, sen moverse. "Deberon ser uns días moi fermosos", engadiu Carlos.
(...) A volta que demos foi moi curta, non máis de vinte minutos en dirección á Caveanca. Iso mesmo fixemos os días que seguiron, tarde tras tarde, durante toda a primeria semana daquel mes de xullo."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 203.
No hay comentarios:
Publicar un comentario