"Cando chegamos á casa dos meus pais, na cidade, ao baixar do coche, Arturo pediume que entrase eu primeiro. Pasei por diante del, atravesei o portal en penumbra e dirixinme lentamente cara á porta do fondo, que estaba aberta de par en par, enmarcada polo sol amarelo que viña da horta."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 217.
No hay comentarios:
Publicar un comentario