Un cempés repugnante

"Cando me dixo isto último pensei por primeira vez no enterro do día seguinte e sentín, en primeiro lugar, que aquela palabra era fea como un cempés repugnante desprazándose pola fronte inmaculada de Carlos, e despois como se a viaxe que tiñamos que facer a Bóveda ao outro día pola mañá se convertese nunha tarefa odiosa, tan insoportable como subir ao alto dun monte escarpado co corazón desbocado e ameazando con rachar en mil cachos dentro do peito, dinamitado por un esforzo superior para o cal nunca estivera preparado."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 235.