"Pouco despois de que Antonio Salgado París se sentase, empezaron a falar da noticia que dominaba aqueles días a vida da cidade: o novo bispo que acababa de chegar a diócese procedente de Valladolid. (...) Por outra banda, escoitara dicir no concello que o novo prelado tiña o aspecto dun pándigo afeccionado á boa mesa, pouco amigo do latín e menos da teoloxía, e en ambiente próximos á xastrería eclesiástica de Bermello comentábase que ó novo bispo o nomearan (...) como pago a uns favores que había anos lle fixera ó señor Ministro de Gracia e Xustiza, de quen fora compañerio de escola."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 104.
No hay comentarios:
Publicar un comentario