De novo no sillón azul

"Despois de pechar a porta de golpe, dá un par de voltas pola habitación e logo detense diante da fiestra mirando para a rúa, como agora, consumindo un pito detrás de outro e movendo o corpo de lado a lado. Logo séntase de novo no sillón azul, coa cabeza apoiada na man dereita e as pernas cruzadas, case enroladas unha na delgadez esmirridada da outra."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 144-145.