lunes, 3 de octubre de 2016

Coma un boi sen capar

"Precisamente andaba dun humor endiañado. Un asunto doméstico insignificante provocara unha rifa coa muller. Despois da liorta, Tina foi pasear pola beira do río para tranquilizarse. Iso pensaba eu pero, segundo me contou logo, a piques estivera de guindarse á auga. Por certo que, nesa época, o Miño baixaba medrado, bruando coma un boi sen capar. Os meses de decembro e xaneiro chovera sen pausa, e os barrios baixo da cidade vianse alagados pola enchente."

Bieito Iglesias, "O que enganan as iguanas" en  miss Ourense, ed. Galaxia, Vigo, 1994, páx.117

No hay comentarios:

Publicar un comentario