Un idioma raro

" - Seguiremos presentando letras e contos; pero os contos valos contar ti...

  - Que que que...!!!??? U-lo meu bengalí? Non me entenderían nada -contesteille, como querendo dar unha negativa rotunda.

  - Por iso non te preocupes. Eu direi que o meu irmán xemelgo estivo nunha terra perdida durante moitos anos e agora regresou falando un idioma raro que tan só eu comprendo. Deste xeito, ti inventas o conto sobre o signo que che mostre, e, segundo ti vas falando, eu fago a dobraxe para que entendan, e asunto acabado. Despois, xa me encargarei do que vaia xurdindo.

  - Pero..., que lles podo contar, se na vida vin diante un silabario bangla?

  - É ben fácil! Como ti te esqueciches do noso idioma, unicamente me terás que dicir que ves na figuriña que teña na man en cada momento, Todo será que botes a andar a imaxinación.

  Robindra estaba encantado coa máscara. Non paraba de saltar e moverse para armar ruído cos chocallos do cinto coma un verdadeiro boteiro do Bolo. Como me ía negar? Daríalle algo!"

Xoán Babarro González, As máscaras do profesor Robindra. Ed. Galaxia, coleción árbore, nº 198. Vigo, 2015. páxs.10-12