As bibliotecas de Xosé Paz

-sobre Rabindranath Tagore: Atópase dende maio de 2014 na Casa da India de Valladolid (C/ Puente Colgante, 13), en réxime de “cesión permanente”. Considerada a mellor biblioteca privada do mundo sobre Tagore consta duns 35.000 volúmenes con libros seus, sobre a súa figura, dos seus colaboradores, traductores e admiradores, en  múltiples linguas, incluído o esperanto. Inclúe películas, documentos, insignias do país, fotografías, pinturas e música tradicional, entre a que destacan múltiples cd´s de Robindro Songuit, a máis importante intérprete das cantigas de Tagore, algúns deles asinados.

Entre as xoias  bibliográficas destacan unha primera edición inglesa do 'Gitanjali' (London: India Society, 1912) , un exemplar del 'Chitralipi', que recolle pinturas de Tagore, e co 'Libro de Oro', unha edición limitada e numerada con tan so 500 exemplares, ademais de numerosas primeiras edicións en bengalí e nas principais linguas europeas.  Iníciaa no ano 1964: a súa moza Ana, quen logo se converterá na súa muller, regálalle os seus primeiros libros de Tagore: “Gora” e despois “O naufraxio”.

A maior parte dos libros comproullos ao Clemente, que tiña unha libraría na Rúa do Progreso. Nos últimos anos internet é a súa fonte principal de adquisición. Ten moitas primeiras edicións e conta con libros en todos os idiomas. 

A biblioteca almacenouse durante anos en varios baixos comerciais das Galerías Roma, no centro de Ourense, alugados por Paz. A maioría dos libros permanecían metidos en caixas, existindo dous locais nos que estaban ben colocados e podíanse consultar.

Entrado o século XXI o goberno galego fixolle unha oferta por 35 millóns de pesetas,  para levala á Cidade da Cultura de Santiago de Compostela, pero el quería que ficase en Ourense. No ano 2010 negocia novamente coa Xunta para que vaia para a Cidade da Cultura en Compostela: cedíaa gratuitamente cunha serie de condicións que incluían o fomento de estudos da obra tagoreana, pretendendo que fose unha biblioteca activa e non se convertese nun simple almacén de libros. Non se concretou o acordo.

Como diciamos o seu desexo foi sempre que permanecese en Ourense, habilitando un edificio en condicións onde podería compartir espazo coas bibliotecas persoais de Eduardo Blanco Amor, Ben-Cho-Shei e outras personalidades destacadas da cultura ourensá. Tamén propuña a creación dunha Casa de Bengala, cun Centro Tagore, que permitise ser a Ourense un punto de referencia no estudo da cultura india en España e en toda Europa.

No ano 2008 estivo a piques de trasladarse á Universidade Visva Bharati, fundada por Tagore en Santiniketon, pero finalmente non se concretou.

O 3 de maio de 2014 José Paz  cede definitivamente a súa Biblioteca sobre  Tagore á Casa da India de Valladolid, unha cesión permanente que en caso de que desaparecese esta institución serían trasladados á India.

Quedará na historia desta cidade como unha das grandes perdas culturais, que terían enlazado a cultura galega e a obra do bengalí Rabindranath Tagore, nunha cidade que sempre xogou un papel destacado na difusión da obra do máis importante poeta indio.

-sobre cinema, probablemente a máis completas de Galicia, con coleccións enteiras de libros e revistas galegas, españolas e de outros idiomas. Tamén numerosos vídeos de dvd´s de cine clásico de infinidade de directores.

-sobre cultura galega e lusófona: con coleccións completas, por exemplo, de Revistas como “Nós” ou “A Nosa Terra” e outras facsimilares.

-sobe pedagoxía e educación: a súa especialidade e profesión, incluíndo verdaderas xoais como as coleccións completas da editorial arxentina Kapelusz.

-sobre temas ourensanos: sobre múltiples aspectos: artísticos, históricos, naturais, etnográficos, monumentais e humanos, con moitos libros sobre os autores máis importantes da cidade.

 

 Vídeo: -Banerjee, Nilanjan. The library of Jose Paz.  5m 30sg. 2014. Publicado en Youtube o 21 de outubro de 2014.