"Sandro Fioravanti tiña na mente un sistema perfecto de posibilidades. Fechado en si mesmo, o seu xadrez dotábase de elementos limitados e sometidos a unha orde abarcábel. Harmónica, xeada, xeométrica, era a súa unha estructura inmóbil. Ostentaba a beleza pedante das casuísticas morais de Port Royal e o abafante matematicismo da capela estucada de Monroy. Ser sería a metódica de saídas que Feixóo ou que Voltaire xogasen nas noites dos pazos, castelos e tertulias, latexantes de inquedanza e de futuro."
(Situado no ano 1840 na sáa de lectura do Casino de Ouréns)
(Situado no ano 1840 na sáa de lectura do Casino de Ouréns)
Xosé Luis Méndez Ferrín, "Xeque-mate" do seu libro Crónica de nós, ed. Xerais, 1980, páx.73 da 1ªedic. en Colección Narrativa, 1992
No hay comentarios:
Publicar un comentario