"El Vértigo durou dous anos, que todos o líamos i escachabamos a rir, i eso que custaba un can e os outros boletíns a cadela, até que voltou a ser ministro Nugallá, e fodeulle o periódico, e fodeulle o traballo na fundición de Malingre, onde era modelista; e o novo gobernador desterrouno por un ano, pra a Gudiña, e il mandoulle decir que se desterraba por catro, e voltou coa muller -que era daquelas partes- pra Baracaldo, qué lástima;
e ao coller o tren na estación, cheia de correlixionarios e veciños, botou un discurso dende o estribo, e dixo que se ía de A. porque "toda a súa mocedade nacera pra a escravitude", "que as mulleres dábanlle a beber aos seus homes auga bendita, que xa saía bendita da Fonte do Bispo", e que, a fin de contas, A. "non era máis que un corral de vacas". E quedoulle. Aínda hoxe, cando a un lle amola algo que pasa na cidade, tanto que toque no propio de un ou nos negocios do pobo, todos decimos "isto non é máis que un corral de vacas".
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 143-144, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).
No hay comentarios:
Publicar un comentario