Quedei estantío

"¡Parvo de min, malia a min! ¿Como non pensei en que terían que parar no hotel?

Pedín licencia pra ir a vere os titiriteiros que funcionaban no Campo dos Remedios. Meu pai dixo que non; miña nai dixo que si; e, de tal modo, fun.(...)

Sortiu o rapaz de alí a pouco, a un recado, e pergunteille por elas.

-Fóronse á mañá, no rápido. Díronme isto. Sacou do peto unha presa de realiños de prata e botou a andar.

-¿Fóronse pra onde, besta? ¿Quenes eran?

-Non sei. Falaban estranxeiro, todo estranxeiro- e liscou a correr.

 Quedei estantío. Botei a camiñar. Entrei nos títeres. Non vin ren."

Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "O estreno", páx.87