"que polo visto a miña avoa chegara a saber
todo isto, anque moi mal sabido como logo se viu, pola ama dun crego
portugués que viñera cos paivantes, a cuia era a súa querindanga que o
sabía toda A.
Quen o diría agora, con aquel cabelo branco, tan modosa e principal, detrás das bimbinelas arrandeadas, no peitoril da fiestriña con arrecendo a herbaluísa, dándolle ás agullas ou aos alicates"
Eduardo Blanco Amor, Xente
ao lonxe , páx. 47, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).
No hay comentarios:
Publicar un comentario