Lino desaparece unha noite entre a néboa despois de compartir cervexas e
conversa cun amigo que lle conta a historia de Romasanta, sobre quen anda a
traballar nunha reportaxe.
“Vexo que se non hai cervexa, a miña
compaña xa non che resulta interesante. Pois non, espetoume para o meu
abraio, e aínda me interesa moito menos para que me contes parvadas de ananos
lobishomes medio efeminados que comercian con untos humanos. Pois marcha,
entón, berreille moi alporizado. O Lino mirou para min con cara de poucos
amigos, púxose de pé, baixou da furgoneta e marchou en medio da néboa sen nin
sequera facer un aceno de despedida.”
Xesús Constela, “Lino na néboa” en Contos do Sacaúntos. Romasanta,
o reo. Dr. Alveiros / Urco editora. 2017. páx.53.
|
No hay comentarios:
Publicar un comentario