“A carta do lobo de fume” de Xosé Duncan.

Desde o penal de Ceuta, Romasanta confésalle a un monxe alaricano establecido no cárcere ceutí o nome do verdadeiro responsable dos seus asasinatos. Amor e crise de identidade sexual xogan un papel importante neste relato de confesión.

“-Explíquese, irmán –as palabras do monxe espertaran a súa curiosidade e chuchou impaciente da pipa, ao tempo que  collía a carta que lle ofrecía-. Que é o que lle dixo Romasanta antes de morrer? O irmán Xoel, de xeito inconsciente, suspirou aliviado cando o seu superior tomou o escrito das súas mans e o liberou da responsabilidade de cargar máis tempo con aquela confidencia. -Non é tan importante ou trascendental o nome do home que aparece nese papel –aclarou consternado, como se lle custase un esforzo enorme falar daquilo-, como o é a súa implicación directa no caso de Manuel e a súa responsabilidade nas mortes polas que o desgraciado cumpría condena. Calquera que coñeza os tratos que tiña o defunto coa meirande parte da nosa comunidade non se estrañaría de atopar referencias na súa historia a... a...” Xosé Duncan. “A carta do lobo de fume”. En V.V.A.A. Contos do Sacaúntos. Romasanta, o criminal. Urco editora. 2016. páxs. 58-59.