“Por ser máis
recente, recordo mellor a data de cando axudei a Xosefa no seu tránsito. Foi o
día un de xaneiro do 1851 cando a levei da súa casa. Xosefa entón xa era maior,
pois tiña dous anos menos dos que tería Manuela de non ter esgrimido aquel
coitelo. María, a outra irmá, acompañounos durante unha ou dúas leguas, polo
camiño de Correchouso, cando aínda era noite, pois botamos a andar de
madrugada. Fíxoo até que Xosefa lle indicou que dera xa media volta, estando
entre Rebordechao e o dito Correchouso, no monte que chamamos Petada das
Paredes, porque o burro no que María ía dacabalo xa non subiría aquela pina ladeira coa donidade
nin co paso que sería de desexar.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario