"Na véspera, xa de madrugada, eu fixera dúas veces con Carlos aquel mesmo percorrido que estaba facendo agora con Arturo, unha vez en cada dirección, primeiro cara á cidade e logo volvendo para Beiro. Precisamente, na viaxe de volta, ao saír do túnel do viaducto de Quintela, que acababamos de atravesar Arturo e mais eu, Carlos detivo o coche nunha beira, baixou a ventá do seu lado e dixo que lle apetecía estar parado un momento para descansar un pouco do ruído do motor."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 39.
No hay comentarios:
Publicar un comentario