A folla curvada dunha gran gadaña brillante

"Carlos e mais eu tiñamos falado moitas veces de tío Adolfo, sobre todo no último verán que pasamos xuntos en Beiro, antes da miña voda. "Sodes unha familia envolta en misterios", díxome unha noite. Estabamos os dous sentados na solaina, despois de cear, tomando o fresco, coa mirada perdida no fondo do val, onde o resplandor da lúa debuxaba a canle do río cunha luz de metal, igual que a folla curvada dunha gran gadaña brillante. (...) e despois, cando todos dormen, érguese da cama, baixa ata a beira do río medio espido, en calzóns e afógase porque si, aínda sabendo nadar."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 83.