Como se o aire fose auga de mar

"Ata que Arturo tomou a curva que desemboca no túnel que pasa por debaixo da vía do ferrocarril, camiño da cidade para avisar a miña nai da morte de Carlos, eu non me decatara aínda de que facía un día azul e transparente, como se o aire fose auga de mar, máis propio do mes de maio que de finais do mes de xullo, e que probablemente iamos gozar da calor agradable e lixeira que xa tiveramos durante as dúas semanas anteriores. Naquel momento pasaba o tren."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 37.