No banco de pedra

"Non se entendía ben o que dicían, en parte porque debían de estar un pouco lonxe, sentados quizais no banco de pedra, debaixo da Carballeira da Fonte, e ademais porque falaban en voz baixiña, talmente como se estivesen rezando. (...)

  Estiveron calados os dous ata que Leopoldo mencionou a don Luís, o cura de Bóveda. Entón o meu pai dixo: "Un cura exemplar"."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 80-81.