"Nese momento, Carlos deu un alarido de indio apache e berrou: ¡Viva papá e morra mamá!, e Elisa ergueuse para darlle unha labazada e entón presentouse no comedor tía Mercedes para dicir que levaba tres días con dolor de cabeza e que a ver se alguén podía poñer orde naquela casa de tolos, que se non, ela veríase obrigada a regresar á cidade e quedar sen vacacións por culpa daqueles nenos tan mal educados."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 72-73.
No hay comentarios:
Publicar un comentario