"Era posible que o tivesen castigado no seu cuarto por algunha trastada que eu non coñecía, talvez por fuxir do Carpazal á hora de xantar, ou que os meus pais soubesen onde estaba escondido e o deixasen estar, quizais para descansar todos un pouco del. Pregunteille a Delfina, pois a pesar da lóxica do meu pensamento, eu tiña medo de que a Carlos o mandasen para a casa de Bóveda, cos seus pais. Delfina respondeume: "Carlos está onde ten que estar"."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 42.
No hay comentarios:
Publicar un comentario