Arrolados polo frescor

"Era o sabor de moitos anos, de tantas horas pasadas no Carpazal, de tantas tertulias na solaina, cos contos fantásticos do criado Anselmo, dos ditos divertidos de Delfina ou de Susa, dos rosarios e as devocións de papá. (...)

  Entón entroume o temor de que aquela noite non fose unha noite como as de antes, non só as da nosa infancia, senón outras máis recentes, como as que tiñamos pasado nos últimos veráns naquela solaina, antes da miña voda, falando ata ben entrada a madrugada, arrolados polo frescor que subía do río."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 86-87.