Un fardo polo aire

"Despois de pasar pola Cima da Costa, ao deixar á nosa dereita o cruce que leva á parroquia de Canedo, de repente sentín que o meu corpo saía lanzado como un fardo polo aire cara á parte de adiante do coche, e que o brazo dereito de Arturo, interposto como unha barreira protectora á altura do meu peito, me amparaba con firmeza para impedir que batese violentamente contra o cristal do parabrisas."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 65.