"Dáme un bico primeiro"

"Carlos pediume que non falase tan alto, que podía espertar a Mariví, e eu funme calmando pouco a pouco e el seguiume falando, pero eu escoitaba cada vez menos o que me dicía, algo relacionado co can Turco e un cazador de Beiro a quen lle chamaba o Tiroliro, ao que lle faltaba un ollo, ata que oín a súa risa apagada e unha voz que comentaba: "¿Estás durmindo?" Respondinlle que non. Abrazoume con forza e dixo que se quería poñer por riba de min. Eu díxenlle: "Dáme un bico primeiro".

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 58-59.