Xerseis grosos de colo alto

"Ela segue lembrando a Antonio Salgado París, de quen recobra unha enxurrada de imaxes felices que ata agora dera por perdidas para sempre. Veo, por exemplo, facendo o papel do capitán don Álvaro de Ataide nunha velada teatral no Instituto, vestido cun vistoso uniforme de época (...).

  Pode velo tamén paseando polos corredores do Instituto, vestido cuns chamativos xerseis grosos de colo alto, un deles de cor granate e cun espectacular cervo branco debuxado no centro do peito. (...) Está vendo as cores del ó escoitar aquelas palabras e o sorriso franco e comprensivo, pero tamén o desconcerto que fixo que lle caesen os libros que levaba debaixo do brazo, unha circunstancia que aproveitaron todas para achegárense e rodealo, ata que pasou o director do Instituto e pediulles ás alumnas, falando a berros e indignado, que fixeran o favor de entrar na aula inmediatamente e comportarse como verdadeiras señoritas."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 100-101.