Orneos

"Fora aquela historia, ben coñecida, por outra parte, en todos os círculos políticos da cidade, o motivo principal do breve discurso que acababa de pronunciar. Decatándose da burla da xente, que ameazaba con arruinar a concentración, pois xa na esquina da Rúa de Arcediagos se empezaban a escoitar orneos, foi Antonio Salgado París quen deu os berros a favor do novo réxime e pediu que todo o mundo se comportase da forma civilizada que requiría unha xornada histórica como a que estaban vivindo."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 101-102.