"Sobre esta película escribiu un artigo aínda hai pouco, con motivo da proxección que se fixo no Liceo doutra cinta do mesmo autor, Prisioneiros na montaña. Animaba ós lectores a vela e recordaba a sensación de paz que sentiu en Berlín cando na escena final, farto da histeria e os berros que se escoitaban cada día na rúa, canso de himnos e consignas, puido oír durante uns minutos música de Bach e de Beethoven."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 70-71.
No hay comentarios:
Publicar un comentario